Vandaag was het dan zo ver. Het is 6 december en de Sint komt vandaag langs. De jongens zijn wel aanwezig in hun geluid, maar zitten toch enigsinds rustig te spelen. 

Toen Fabian nog naar school ging was dit heel anders. Op school deden ze mee met het Sinterklaas verhaal van tv. Iets wat wij nog nooit gezien hadden. Toen Fabian thuis kwam de eerste dag was hij er nog vol van. Maar in de loop van de week veranderde dat.

'De boot van de Sint zinkt. We weten niet of hij nog in Nederland komt dit jaar.' Ik weet nog dat Diewertje Blok die woorden uitsprak. En toen was voor Fabian het hek van de Dam. Dikke tranen had hij. De boot zou zinken. Kon Sint wel zwemmen? Had Zwarte Piet wel een reddingsboot? Fabian was niet eens verdrietig over zijn eigen cadeaus, maar wel over de gezondheid van Sint en Piet. 

We hadden al snel besloten dat wij hier niet in mee gingen. Sinterklaas feest hoort een leuke tijd te zijn en niet nog eens een extra spannende tijd! En ja, natuurlijk hoort er gezonde spanning bij. Daar is niks mis mee. Maar dan nog zoiets erboven op was voor Fabian echt te veel. 

Helemaal de sfeer afnemen wilde we ook niet. Dus lieten we hem in zijn eigen denkruimte met betrekking tot het feest en het Sinterklaasjournaal. Vroegen hem hoe hij over de situatie dacht waarin Sint zich bevond. Of de Pieten natuurlijk. Al snel bestonder er acteer Pieten. En de verhalen werden verzonnen om het feest spannender te maken. Met die informatie gingen we het 2e jaar van het school-Sint-feest in. En al snel was er stukken minder drama. Hij trok het zich nauwlijks meer aan. Geen nachtelijke huilpartijen of Sinterklaas levensvragen.

Sinds een paar maanden hebben we geen tv zenders meer. En dus geen Sintjournaal. Alleen filmpjes die we zelf willen kijken. En hoe gek ook. Er was nagenoeg niks te merken aan de kids. Geen beïnvloeding van reclame's, geen vreselijke Sintdilemma's. 

De dag zelf was natuurlijk wel een beetje spannend. De jongens weten dat Sint niet meer leeft. Anders was hij geen 'Sint'. Maar toch kregen ze het even benauwd of er wel cadeautjes zouden komen. Opa en oma zouden ook komen. Dan een lekkere lunch. En ja hoor,  net op het moment dat ze willen spelen, wordt er op de deur gebonkt. Daar stonden wel 2 zakken met cadeaus. Zorgvuldig uitgezocht. Niet van papa en mama, maar toch echt van Sint en Zwarte Piet. Ieder evenveel. Ieder van hetzelfde soort. 

Ze hebben zich verbazend goed kunnen beheersen met uitpakken. Alles is bewonderd en werd uitgebreid laten zien aan opa en oma. Ook wanneer Caspian probeerde het papiertje zo langzaam mogelijk open te maken. Trots zijn we op ze. 

Trots dat ze deze tijden zo goed doorstaan.