Een van de dingen die ik lastig vind zijn keuzes maken. En waarschijnlijk ben ik niet de enige. Zeker als de keuze een definitief iets is, vind ik het lastig.

Nu zijn er genoeg keuzes die je kunt maken die ook terug te draaien zijn. Zo ook deze maar,  ik vind hem pittig. 

Vanmiddag heb ik de keuze gemaakt facebook te verwijderen. Ik merkte onder andere dat het veel tijd en energie opslokte. Toen ik ermee begon,  vlak na Fabians geboorte,  zat ik er zelden op. Ik keek zo eens per dag en soms per 2 dagen. Het boeide me erg weinig. Maar van het een kwam het ander. Een groepje over draagdoeken,  een groepje over ouderschap. Groepjes over thuisonderwijs en over methodes. Er kwamen er elke keer weer nieuwe bij en gelukkig gingen er ook wel eens groepjes af. Zelf met een vriendin ook nog een paar groepen gestart. 

Maar de laatste tijd is het stabiel qua groepjes. Degene die echt van belang waren had ik nog. Groepen over onderwijs en  een super leuke moeder groep. 

Iemand in mijn nabije omgeving had 2 weken geleden gekozen om te stoppen met facebook. Ze had weer tijd voor dingen en haar humeur knapte enorm op. Ergens was ik wel jaloers! Toch kon ik niet stoppen naar mijn gevoel. Maar vandaag, na het zoveelste bericht waar ik een gevoel bij kreeg wat ik niet wilde, heb ik besloten ook te stoppen. 

Zonder dat je er erg in hebt ben je veel tijd kwijt met "even scrollen". Nog dit lezen en hierop antwoorden. Ik betrapte me er zelf op dat ik tegen de kinderen zei dat ze even moesten wachten tot ik klaar was met antwoorden. Toen dacht ik: "dit is genoeg". Ze behoren niet te wachten om zoiets. Ze behoren eerst te gaan! Deze tijd en aandacht is HUN tijd en aandacht. 

En dat is precies wat ik wil doen. Meer tijd en aandacht voor de jongens. En ja,  ze krijgen al veel van m'n tijd en aandacht. Dat is maar goed ook! Maar bedenk wat je kan doen als je zomaar 2 uur "extra" tijd hebt op een dag! Klinkt aantrekkelijk, vind ik. Al zal ik niet staan te springen om 2uur extra tijd voor de was.