Echt hoor, voor je het weet is zo de week weer voorbij. Op vrijdag bedenk ik me vaak wat ik nu gedaan heb de hele week. Heb ik genoeg stof aan de jongens overgebracht? Hebben we genoeg ondernomen? Of is er weer geen bal gebeurd deze week? (ja dat kan ook).

Het was dit keer toch een luie week eigenlijk. We hebben een goede start gemaakt. Ik was voorbereid op de komende week. Had de agenda's bijgevuld. Werk klaar gelegd. Eigenlijk kon het niet beter. Maar ja vaak als dat zo is dan gaat het juist voor geen meter. 

Fabian had met rekenen ellen lange lesjes. Tot doodvermoeiend aan toe. Julian maakt zijn eigen werk. Aangezien we met hem wat meer tijd willen nemen heeft hij een eigen werkboekje om even bij te komen. Ravian snapt ook niks van wat hij doet. De overstap van tientallen tellen naar honderdtallen is te groot. Maar net nu ik voor iedereen maatwerk had, gaat de week rot. 

Onze jongste wil alleen maar bij me zijn. Geen 3 seconde even alleen. Dus veel in de draagdoek en in de armen. Caspian zit duidelijk in een ontwikkeling en huilt bij alles. Dodelijk vermoeiend. 

En toch, hebben we de week overleefd. We hadden nog wat leuke momentjes met geschiedenis. Lekker knutselen en eigen inspiratie. Als afsluiter hadden we vrijdag weer een leuke dag. Maar ik merk wel weer dat het slechte week, niet bijdraagt aan mijn (en ons) humeur. 

Op naar een 3e week. wederom vol goede moed en veel plezier!